Πρόσφατα κι εγώ - όπως πολλοί άλλοι - ταλαιπωρήθηκα από τα μπλόκα των αγροτών. Μετά την αρχική έκρηξη θυμού που ένιωσα - και έφερε το κεφάλι μου σε κατάσταση χύτρας ταχύτητας - και μετά τις βρισιές σε τουλάχιστον τρεις χαμένες διαλέκτους προϊστορικών φυλών της Ν. Αφρικής, σκέφτηκα πάνω σε αυτό το ζήτημα.
Πως θα ήταν άραγε αν οι γραμματείς αυτής της χώρας - είναι σίγουρα κάποιες χιλιάδες - έβγαιναν στους δρόμους κι έκλειναν τις εθνικές οδούς διαμαρτυρόμενες για τις απολύσεις που λαμβάνουν χώρα τον τελευταίο καιρό, για τις κακές συνθήκες εργασίας, για τις χαμηλές αποδοχές, τη σεξουαλική παρενόχληση που υφίστανται και για τα μύρια όσα προβλήματά τους; Αν έβγαιναν οι κουρείς; Οι επιπλοποιοί; Αν έκλειναν τους δρόμους οι χιλιάδες άνεργοι ή οι εργαζόμενοι με "μαύρη" εργασία; Ασφαλώς υπάρχουν αρκετές κοινωνικές ομάδες που δεν... καλοπερνούν με τις σημερινές οικονομικές συνθήκες αλλά δεν τρέχουν να κλείσουν τους δρόμους εμποδίζοντας τους άλλους να εργαστούν και ουσιαστικά εκβιάζοντας την κυβέρνηση ασκώντας πίεση στους "άλλους" πολίτες που δεν καταφεύγουν σε τέτοιες πρακτικές.
Απ' ότι έχω καταλάβει τα κυριότερα προβλήματα τους είναι οι χαμηλές τιμές των προϊόντων τους και κάποιες αποζημιώσεις που έχουν να παίρνουν από το κράτος.
Οι αγρότες θα πρέπει να καταλάβουν ότι - δυστυχώς γι' αυτούς - είναι ουσιαστικά ελεύθεροι επαγγελματίες που θα πρέπει να μάθουν να ζουν με το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης και να παίρνουν και κάποια αντίστοιχα ρίσκα. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μάθουν να προσφέρουν αυτά που η αγορά ζητάει ώστε να μπορούν να έχουν και κάποιο καλύτερο εισόδημα. Σε τελική ανάλυση, δεν μπορείς να παράγεις κάποιο αγαθό σε μεγάλες ποσότητες - κάτι που ρίχνει την τιμή - και μετά να αξιώνεις υψηλές τιμές. Αυτοί όμως δε δείχνουν διάθεση να επενδύσουν σε νέες καλλιέργειες που θα τους έφερναν μεγαλύτερο εισόδημα (π.χ. βιολογικά προϊόντα) αλλά εμμένουν στα γνωστά προϊόντα που πλέον δεν μπορούν να είναι τόσο κερδοφόρα. Πρέπει να παράγουν πιο στοχευμένα κι όχι ό,τι έχουν μάθει έως τώρα. Το να ζουν με τις επιδοτήσεις της Ε.Ε. δεν είναι διαρκής και βιώσιμη λύση.
Αν η κυβέρνηση τους χρωστάει χρήματα, ας καταφύγουν στη δικαιοσύνη κι ας αξιώσουν επιπλέον τόκους κλπ. Αφού είναι τόσο σίγουρο ότι τους χρωστούν χρήματα ας καταφύγουν σε κάποιον νόμιμο τρόπο διεκδίκησης.
Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση θα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει απέναντί τους, όπως και απέναντι σε οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα.
Σε τελική ανάλυση, οι αγρότες δεν είναι το δώρο του σύμπαντος στην Ελλάδα, για να μας απειλούν ότι αν κάποιοι (εκ)λείψουν από την αγορά θα καταστραφεί η χώρα. Δηλαδή οι τιμές των αγαθών θα γίνουν (ακόμα) υψηλότερες; Θα πρέπει κι αυτοί να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα - ή να αποχωρήσουν από αυτήν. Γιατί δηλαδή θα πρέπει να πληρώνονται - μέσω των επιδοτήσεων - για να καλλιεργούν βαμβάκι, όταν με το ένα πέμπτο της τιμής μπορεί κανείς να το εισάγει από το εξωτερικό; Γιατί είναι δυνατό να βρίσκει κανείς ντομάτες Βελγίου (!) φθηνότερες από τις Ελληνικές;
Ας σταματήσει κι αυτό το παραμύθι με τους μεσάζοντες. Αν δεν τους αρέσει, ας προσεγγίσουν οι ίδιοι τους μεγάλους αγοραστές των προϊόντων τους ή ας καταγγείλουν δημόσια και φανερά όποιους δημιουργούν καρτέλ. Αλήθεια, εκείνοι οι περίφημοι Αγροτικοί Συνεταιρισμοί γιατί διαλύθηκαν;
Και κάτι άλλο: Όλοι αυτοί, όταν έρχονται οι εκλογές τί ψηφίζουν; Τους ίδιους και τους ίδιους που τους "εμπαίζουν", τους "κοροϊδεύουν" και τους "αγνοούν". Άρα, από που προσδοκούν ένα καλύτερο αύριο;
Πρέπει όλοι να συγχαρούμε τον Ισραηλινό στρατό! Προφανώς μετά από χρόνια πολεμικής εμπειρίας με ...αξιόμαχα και πλούσια κράτη όπως ο Λίβανος, η Συρία και η Αίγυπτος και μετά από τον τιτάνιο αγώνα εναντίον των σφενδοφόρων ανήλικων Παλαιστινίων της Δυτικής Όχθης, το Ισραήλ κατάφερε κι έναν ακόμη πολεμικό άθλο! Κατάφερε να βομβαρδίσει τη Λωρίδα της Γάζας - την πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή του κόσμου - και να καταφέρει ένα συντριπτικό χτύπημα στην - εκλεγμένη από τους εκεί Παλαιστινίους - Χαμάς!
Πως αλήθεια ξεχωρίζει ένας μαχητής της Χαμάς από έναν "απλό" παλαιστίνιο; Τι διαφορά υπάρχει στην εμφάνισή τους και πόσο εύκολα τους ξεχωρίζει μία σφαίρα, μία οβίδα ή ένας πύραυλος; Έχει άλλο σχήμα το μουστάκι, το φρύδι είναι πιο πυκνό ή έχει πιο πονηρό βλέμμα;Τι διαφορά έχει ένα σχολείο, ένα δημόσιο κτίριο ή ένα σπίτι από ένα άντρο τρομοκρατών; Έχει φιμέ τζάμια, μικρότερα παράθυρα ή πιο μεγάλες πόρτες (για να χωρούν οι πύραυλοι φυσικά);
Νομίζω ότι και οι πλέον αδαείς περί των στρατιωτικών γνωρίζουν ότι οι Ισραηλινοί χρησιμοποιούν την πασίγνωστη μέθοδο του Γάλλου στρατηγού Φρανσουά Κουτουρού! Ρίχνουν όπου να' ναι και ελπίζουν ότι κάποιον της Χαμάς θα πετύχουν. Αλλιώς δεν εξηγείται το ότι έχουν ήδη βομβαρδίσει σχολεία, τζαμιά, δημόσια κτίρια και κάθε λογής οίκημα προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους. Άλλωστε, σε ένα τόσο πυκνοκατοικημένο μέρος ακόμα και με βάση τη στατιστική, κάποιο πλήγμα θα επιφέρουν στη Χαμάς. Βέβαια, θα πει κανείς, ότι κι η Χαμάς ρίχνει πυραύλους στους άμαχους Ισραηλινούς. Θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι οι πύραυλοι της Χαμάς έχουν την ακρίβεια χάρτινης σαΐτας και ισχύ που μάλλον θυμίζει βεγγαλικά του Πάσχα και λιγότερο πύραυλο. Για του λόγου το αληθές, τα τελευταία 5 χρόνια έχουν σκοτωθεί περίπου 15 Ισραηλινοί που ζουν σε μία ακτίνα 50 χλμ. από την κατεχόμενη Λωρίδα της Γάζας. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ένας λαός που έχει εκδιωχθεί από το σπίτι του, καταπιέζεται κι εξευτελίζεται για 60 χρόνια έχει δικαίωμα να πολεμήσει με όποια όπλα διαθέτει: Πυραύλους, καλάσνικοφ, σφεντόνες, ξύλα κλπ. Κι όλα αυτά εναντίον της καλύτερης πολεμικής μηχανής του κόσμου, με υλικό τελευταίας τεχνολογίας.
Άλλωστε πριν μιλήσουμε για τρομοκρατία από την πλευρά των Παλαιστινίων ας θυμηθούμε τα εξής:
- Όταν εξεγέρθηκαν οι Έλληνες το 1821 για να πάρουν πίσω την πατρίδα τους, κάποια κράτη της Δυτικής Ευρώπης τους έλεγαν τρομοκράτες
- Όταν η εβραϊκή μειονότητα της Παλαιστίνης (που ήταν ανεξάρτητο κράτος - προτεκτοράτο της Μ. Βρετανίας) ξεκίνησε τον ένοπλο αγώνα και τις βομβιστικές επιθέσεις θεωρήθηκαν τρομοκράτες από τους Άγγλους - οι Αμερικάνοι έκαναν ως συνήθως την πάπια...
Ακολουθούν δύο φωτογραφίες που δείχνουν ένα απλό σπίτι Παλαιστινίων (αριστερά) κι ένα κρησφύγετο μαχητών της Χαμάς (δεξιά). Νομίζω ότι οι διαφορές είναι εμφανείς και φαντάζομαι ότι ένας πιλότος ή ένας πυροβολητής ενός άρματος μάχης θα μπορούσε εύκολα να διακρίνει ποιο από τα δύο θα πρέπει να κτυπήσει...
Πολλά ακούγονται για τη δράση των πολιτικών μας, τη διαφάνεια στη ζωή του τόπου και για τις ευθύνες των κυβερνώντων. Σκέφτομαι λοιπόν τα παρακάτω: Ο βουλευτής εκλέγεται ως αντιπρόσωπος μίας περιοχής προκειμένου να αντιπροσωπεύσει - εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της. Κύριο του καθήκον πάντως είναι να συμμετέχει στη Βουλή που είναι και το κύριο νομοθετικό όργανο του κράτους. Τίποτε από τα παραπάνω δεν απαιτούν γνώσεις προγραμματισμού έργου, συντονισμό, επίβλεψη και υποκίνηση ανθρώπων, αυτό που σε απλά Ελληνικά αποκαλούμε "μάνατζμεντ". Όταν όμως διορίζεται κάποιος σε μία θέση υπουργού, αυτό καλείται να κάνει! Καλείται να διοικήσει ανθρώπους να διαχειριστεί προϋπολογισμούς, να πάρει αποφάσεις και να παράξει συγκεκριμένο και μετρήσιμο έργο! Αυτό με τη σειρά του προϋποθέτει ότι ο βουλευτής είναι είτε γνώστης των αρχών του μάνατζμεντ, είτε εκπληκτικά ταλαντούχο άτομο ώστε να μπορεί να μαθαίνει τόσο γρήγορα και αποτελεσματικά αυτά που οι άλλοι - τα κορόιδα - μαθαίνουν για χρόνια μέσα από εξειδικευμένες σπουδές και από εμπειρία στον ιδιωτικό τομέα, όπου ένα χοντρό λάθος - ή ένα κόψιμο στο ξύρισμα του αφεντικού σου - μπορεί να σου στοιχίσει τη δουλειά σου. Οι υπουργοί λοιπόν καλούνται να κάνουν πράγματα για τα οποία - κατά κανόνα - ούτε έχουν εκπαιδευτεί, ούτε σχετική εμπειρία έχουν. Βέβαια δε θα πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι κάποιοι βουλευτές διαθέτουν ένα σημαντικό προσόν: Επίθετο! Κι όχι όποιο όποιο επίθετο, αλλά επίθετο που παραπέμπει σε μεγάλες (λέμε τώρα) πολιτικές προσωπικότητες του παρελθόντος: Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης, Βαρβιτσιώτης κλπ. Αυτό προφανώς τους δίνει τη δυνατότητα - λόγω κληρονομικού χαρίσματος - να μας διοικούν και να αποφασίζουν για τις τύχες των ιθαγενών... Φυσικά η έλλειψη γνώσεων κι εμπειρίας θα μπορούσε - μερικώς - να αντιμετωπισθεί με τη απασχόληση στα υπουργεία κάποιων ατόμων με τα ζητούμενα προσόντα. Τι θα σκεφτεί λοιπόν ο Υπουργός: Α. Ας πάρω κάποιους άξιους επαγγελματίες για να με βοηθήσουν μπας και κάνω κάτι καλό για τον τόπο, ή Β. Τώρα που έχω την κουτάλα είναι ευκαιρία να φέρω κοντά κι όλους αυτούς του γλύφτες και τα κομματόσκυλα που με βοήθησαν να εκλεγώ και στ' αρ&$@#α μου ο λαός; Όσοι επιλέξατε την Α μπορείτε να αρχίσετε να ψάχνετε το διαβατήριό σας για την απαιτούμενη μετοίκηση σε άλλες, πολύ, μα πολύ διαφορετικές χώρες... Άρα έχουμε κάποιους είτε αδαείς, είτε άχρηστους που καλούνται να πάρουν τις καλύτερες για τη χώρα αποφάσεις, όταν μάλιστα ξέρουν ότι "χρωστούν" εξυπηρετήσεις σε αυτούς που τους βοήθησαν να εκλεγούν και άρα δεν μπορούν να σκεφτούν μόνο τα συμφέροντα του τόπου αλλά και τα "δικά" τους συμφέροντα. Το καλύτερο είναι βέβαια ότι ακόμα κι αν πάνε όλα στραβά και φανερωθεί η ανικανότητά τους και η ζημιά που προκάλεσαν, οι συνάδελφοί τους βουλευτές θα μπορέσουν με τα νομικίστικα τερτίπια τους να τους αθωώσουν καθώς όπως κι ο λαός μας λέει "Κόρακας, κοράκου μάτι δε βγάζει"! Η λύση που προτείνω είναι η εξής: Να υπάρχει ασυμβίβαστο ανάμεσα στην υπουργική και τη βουλευτική ιδιότητα. Οι βουλευτές να νομοθετούν κι οι - εξωκοινοβουλευτικοί - υπουργοί να διοικούν. Έτσι, οι υπουργοί δε θα χρειάζεται να κάνουν ρουσφέτια και "χάρες" ενώ οι βουλευτές δε θα χρειάζεται να καλύπτουν κανέναν απατεώνα σε περίπτωση που αυτός δε θα κάνει έντιμα τη δουλειά του. Ακόμη, ο πρωθυπουργός δε θα χρειάζεται να κρατάει ισορροπίες διορίζοντας υπουργούς φανερά ανίκανους απλώς και μόνο επειδή αντιπροσωπεύουν κάποια εσωκομματική ομάδα ή φέρουν ένα "βαρύ" επίθετο, ενώ έχοντας ταυτόχρονα την πολιτική ευθύνη θα μπορεί να απομακρύνει υπουργούς που δεν είναι αποτελεσματικοί. Βέβαια δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι θα μπορέσει να υλοποιηθεί η πρότασή μου, ούτε και βέβαια λέω ότι κατέχω την απόλυτη αλήθεια. Απλά καταθέτω μία άποψη που δείχνει ότι θα μπορούσε κάποτε να υπάρξει κι ένας άλλος δρόμος και ότι δεν πρέπει πάντα να λέμε ότι "έτσι είναι τα πράγματα και δε γίνεται ν' αλλάξουν"
