είο που διέμενα (Hotel Ioannis) είχαν την ατυχή έμπνευση να εφοδιάσουν τα καινούργια τους δωμάτια, με....γυάλινα μπάνια. Είτε λόγω διεστραμμένης αισθητικής, είτε επειδή ήθελαν να κάνουν το δωμάτιο να φαίνεται μεγαλύτερο, είτε λόγω κόστους, έκλεισαν με γυαλί (με αμμοβολή) το μεγαλύτερο μέρος του τοίχου του μπάνιου. Βέβαια, λόγω κενών ανάμεσα στα τζάμια, το γυάλινο μπάνιο δεν πρόσφερε ούτε την απαραίτητη ηχομόνωση, ούτε την προστασία από τις....αναμενόμενες οσμές ενός μπάνιου.Θα μπορούσα ενδεχομένως να (απο)δεχθώ μία τέτοια (για να μην τη χαρακτηρίσω με βαρύτερες κουβέντες) αρχιτεκτονική επιλογή αν το ξενοδοχείο ήταν γενικότερα μοντέρνο και όλα τα άλλα ήταν σωστά. Θα πρέπει όμως συνδυάσει κανείς το γυάλινο μπάνιο με:
- Ένα πρωινό, όπου η ποικιλία των εδεσμάτων συναγωνιζόταν την πλέον φτωχική περίοδο του Γκάντι
- Μία γενικότερη αδιαφορία από το προσωπικό κι έλλειψη διάθεσης εξυπηρέτησης (ούτε καν καλημέρα δεν έλεγαν)
- Τις ώρες καθαριότητας του δωματίου (από τις 10 έως τις 4 μ.μ., όπου η καθαρίστρια χτυπούσε στις 15:00 την πόρτα του δωματίου σου για δει αν μπορεί να καθαρίσει....)
- Τα 70 ευρώ που χρέωναν το δωμάτιο
Δε χρειάζεται να έχει κανείς ειδικές σπουδές για να καταλάβει ότι σημασία έχουν τα βασικά.
Δηλαδή, φίλε ξενοδόχε, μάθε στο προσωπικό σου να χαμογελάει, πρόσφερε χαμόγελο και επαγγελματική εξυπηρέτηση, πρόσφερε ένα στοιχειωδώς αξιόλογο πρωινό και δε χρειάζεται να παριστάνεις το μοντέρνο ξενοδοχείο, με πρακτικές που στερούνται...πρακτικής!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου