Στο θαυμαστό κόσμο των επιχειρήσεων - όπου εργάζομαι - όταν κάποιος παραιτείται, φεύγει από την εταιρεία. Για να παραιτηθεί κανείς σημαίνει ότι είτε βρήκε κάτι καλύτερο, είτε ότι έχει κάποια προβλήματα στην εργασία του που τον αναγκάζουν να απομακρυνθεί. Στον κόσμο της - Ελληνικής - πολιτικής βέβαια τα πράγματα είναι αλλιώς: Αυτός που παραιτείται δε θέλει να φύγει αλλά να δείξει ότι θα μπορούσε να φύγει αν είχε κάποια ευθύνη για κάτι - που δεν έχει. Άρα ο Παυλόπουλος και ο Χηνοφώτης υπέβαλλαν την παραίτησή τους στον Πρωθυπουργό όχι για να φύγουν, αλλά για τα μάτια του κόσμου. Η γελοιότητα όμως θα πρέπει να έχει και κάποια όρια: Ή θεωρείς ότι φταις και πας στο σπίτι σου, ή θεωρείς ότι δε φταις και κάθεσαι - όπως έχεις μάθει άλλωστε - στην καρεκλίτσα σου. Αυτά του τύπου "δεν έγινε δεκτή η παραίτηση" είναι - για να χρησιμοποιήσω κι έναν επιστημονικό όρο - μπαρμπούτσαλα! Οι παραιτήσεις υποβλήθηκαν για λόγους ευθιξίας - τάχα δήθεν. Και τώρα που δεν έγιναν δεκτές, τι έγινε; Θίχτηκαν τα άτομα λιγότερο; Το ξεπέρασαν αφού διαβεβαιώθηκαν ότι δεν είχαν ευθύνη; Η ευθυξία κύριοι είναι εσωτερικό ζήτημα κι είναι ζήτημα τιμής. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη κι αν όλος ο κόσμος θεωρεί ότι δε φταις, αφού εσύ πιστεύεις ότι φταις, πηγαίνεις σπίτι σου και δε θέτεις στη διάθεσή κανενός την παραίτησή σου. Αλλιώς είσαι υποκριτής και υποβιβάζεις τη νοημοσύνη όλων μας - κάτι που βέβαια αποτελεί μάλλον τον κανόνα παρά την εξαίρεση.
Βέβαια εδώ στο Ελλαδιστάν, η ευθιξία αν και γνωστή λέξη είναι άγνωστη και σαν νόημα και σαν κίνητρο παραίτησης. Σχεδόν κανένας - πλην του Πολύδωρα που με τις %*$#@% που λέει, ξυνόταν στου τσοπάνου τη μαγκούρα - δεν τιμωρείται από το λαό. Στις εκλογές που θα έρθουν, πάλι οι ίδιοι πολιτικοί θα βγουν και θα είναι και περήφανοι και για το έργο τους και για την εμπιστοσύνη του κόσμου.
Ας μην έχουμε λοιπόν και πολλές απαιτήσεις από τους άλλους, παρά κυρίως από τον εαυτό μας. Είμαι πάντως απαισιόδοξος και πιστεύω ότι τα πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξουν εύκολα και ότι θα ισχύσει το παρακάτω ρητό:
Βέβαια εδώ στο Ελλαδιστάν, η ευθιξία αν και γνωστή λέξη είναι άγνωστη και σαν νόημα και σαν κίνητρο παραίτησης. Σχεδόν κανένας - πλην του Πολύδωρα που με τις %*$#@% που λέει, ξυνόταν στου τσοπάνου τη μαγκούρα - δεν τιμωρείται από το λαό. Στις εκλογές που θα έρθουν, πάλι οι ίδιοι πολιτικοί θα βγουν και θα είναι και περήφανοι και για το έργο τους και για την εμπιστοσύνη του κόσμου.
Ας μην έχουμε λοιπόν και πολλές απαιτήσεις από τους άλλους, παρά κυρίως από τον εαυτό μας. Είμαι πάντως απαισιόδοξος και πιστεύω ότι τα πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξουν εύκολα και ότι θα ισχύσει το παρακάτω ρητό:
"Μην προσπαθείς να μάθεις ένα γουρούνι να παίζει μαντολίνο:
Χάνεις τον καιρό σου, ενοχλείς και το γουρούνι!"
Χάνεις τον καιρό σου, ενοχλείς και το γουρούνι!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου